woensdag 30 januari 2013

Blauwe reigers

Ik had vandaag het geluk 2 prachtige blauwe reigers (Ardea cinerea) te mogen spotten. Ik had een wandeling gemaakt langs de Hoogeveense vaart. 

Al gauw zag ik aan de overkant van het kanaal een reiger staan. Maar meneer reiger had mij ook gezien! Ik had toch redelijk bereik met de 300 mm., maar probeerde toch zo dicht mogelijk langs het kanaal te staan om een redelijke foto te kunnen maken. De foto's heb ik wel iets moeten croppen. En natuurlijk een beetje letten op de compositie!


Na een paar klikken, zette meneer een paar stappen en deed aanstalten om weg te vliegen.
Hij hield niet van pottenkijkers, spreidde zijn vleugels en vloog op. Over het kanaal, mijn kant op (gelukkig!), dus snel handelen.....
Mijn camera in de aanslag...klik, klik, klik....heb ik hem erop staan....Yes!!

Een paar honderd meter verderop vloog hij het kanaal weer over en zette zijn landing weer in. Daar moest ik ook heen! Dus, het viaduct over en een kwartier later begaf ik mij op ongeveer dezelfde plek waar de reiger was geland.
Verrast zag ik dat hij niet alleen was...mevrouw reiger stond naast hem!
Voorzichtig liep ik hun richting op. Ik weet dat ze heel schuw zijn, dus voorzichtigheid is geboden.

Des te dichter ik hen naderde, des te zenuwachtiger zij werden...
En wat ik al verwachtte...ze vlogen weg en landden vervolgens op een nabij gelegen akkerland. Gelukkig heb ik van dit tafereeltje ook nog een paar foto's kunnen maken.



Al met al een geweldige ervaring op deze middag als beginnend vogelaar!

Bedankt voor alle leuke reacties op mijn vorig bericht:

"Een zwaan maakt nog geen lente..."


Een zwaan maakt nog geen lente...

Nee, één zwaan maakt nog geen lente...
Twee zwanen dan...?
Here we are...
Speciaal voor de foto ons nette verenpak aangetrokken...
 Zit mijn haar wel goed of toch teveel gel...??
 Mijn linkerkant op de foto...
En mijn rechterkant op de foto...
Daar bij de waterkant...
Mevrouw zwaan er nog even op...
...en meneer zwaan...
Tot de volgende keer...!
 

Bedankt voor alle leuke reacties op mijn vorig bericht: 

"Knobbelzwanen en wilde zwanen"

maandag 28 januari 2013

Knobbelzwanen en wilde zwanen



Is het gedaan met de winter? Vandaag is de dooi ingevallen en was het 7 graden boven nul! Ja, dan krijg ik de kriebels! Ik ga erop uit! Natuurlijk ga ik op de gezonde toer en pak de fiets. Altijd praktischer dan met de auto.


Onderweg kwam ik wilde eenden, waterhoentjes, kraaien, eksters en blauwe reigers tegen. Uiteraard heb ik van deze gevederde vrienden foto’s gemaakt. Maar toen ik nabij Echten langs de Hoogeveense vaart fietste zag ik aan de overkant in een weiland een groepje zwanen foerageren. Gelukkig was er een viaduct en maakte hier dankbaar gebruik van om aan de overkant te komen. Twee groepen van totaal 34 witte zwanen bevonden zich in die weiland.

Al gauw zag ik dat één groep alleen bestond uit knobbelzwanen. In de tweede groep knobbelzwanen bevonden zich ook 2 wilde zwanen met hun opvallende gele snavel.


De knobbelzwaan (Cygnus olor) is een vertrouwde verschijning in plantsoenen en op meren. Hij leeft voornamelijk van waterplanten waar hij met zijn lange hals naar grondelt, maar hij eet ook gras.


Deze vogels kunnen een spanwijdte van 2,30 meter bereiken en zijn daarmee de grootste watervogels. Zelf zijn ze 145 – 160 cm groot. Met hun lange nek kunnen ze ver onder water reiken. Ze kunnen tot 10 - 13 kg wegen. Daarmee behoren ze ook tot de zwaarst vliegende dieren. Ze zijn even groot als de wilde zwaan, maar groter dan de kleine zwaan. Ze zijn wit en ze hebben een oranjerode snavel. Hun kop en hals hebben een gele schijn. 

De ongevederde huid aan de snavelwortel en om het oog, onder de voorhoofdsknobbel, zijn zwart. Die voorhoofdsknobbel is bij mannetjes heel opvallend. Ook hun poten zijn zwart. Hun ruglijn is sterk gebogen. Ze houden hun hals altijd in een sierlijke S-vorm. Die hals heeft het grootste aantal halswervels van alle vogels (26). Ze houden hun kop altijd iets omlaag gebogen. Hun snavel is relatief breed. Mannetje en vrouwtje zijn volledig gelijk, alleen hebben de mannetjes in de lente een veel meer gezwollen knobbel en hun snavel is dan ook veel roder. Mannetjes hebben ook een zwaardere nek.



De wilde zwaan (Cygnus cygnus) is een ongeveer 1,5 meter grote, witte zwaan die voorkomt in het noorden van Europa en Azië. De soort is verwant aan de trompetzwaan, die voorkomt in het noorden van Amerika. Het onderscheid met de even grote en ook in Noordwest-Europa voorkomende knobbelzwaan is dat de wilde zwaan een zwarte snavel heeft met een grote gele vlek aan de basis. Hieronder zien we 2 wilde zwanen tussen een groepje knobbelzwanen.

De bovenkant van de snavel verloopt recht, zonder de knobbel die zowel de mannetjes als de vrouwtjes van de knobbelzwaan hebben. Wilde zwanen zijn schuwer dan de knobbelzwaan, en geven de voorkeur aan een rustige nestelgelegenheid. Ze zijn luidruchtig, zowel tijdens het vliegen als bij de verdediging van hun territorium.


Bedankt voor alle leuke reacties op mijn vorig bericht: 

"De wilde eend (Anas platyrhynchos)"

zondag 27 januari 2013

De wilde eend (Anas platyrhynchos)



In mijn eerder bericht over de wilde eend heb ik alleen het mannetje (de woerd) behandeld. Nu is het de beurt aan zowel het mannetje als het vrouwtje.


Het vrouwtje is lichtbruin-beige van kleur met donkerbruine vlekken en strepen (schutkleur). Evenals het mannetje heeft het vrouwtje een blauw-paarse vleugelspiegel.


Na het broedseizoen (augustus-september) gaan de eenden in de rui en krijgt het mannetje hetzelfde verenkleed als het vrouwtje. Alleen aan de kleur van de snavel kun je ze duidelijk onderscheiden: de vrouwtjessnavel is zeemkleurig, de snavel van het mannetje is geel.





Mannetjes hebben een glanzende groene kop met een witte nekband en een paars/bruine borst. De rest van de veren zijn lichtgrijs. Opvallend is de donkerblauwe spiegel met witte randen. Deze vallen vooral op tijdens de vlucht. De stuit en de middelste gekrulde staartveren zijn zwart.

Je komt ze bijna elke dag wel tegen in sloten en vijvers, maar het blijven toch prachtige vogels!




Bedankt voor alle leuke reacties op mijn vorig bericht:

"De houtduif (Columba palumbus)"



zaterdag 26 januari 2013

Houtduif (Columba palumbus)



De houtduif (Columba palumbus) is de grootste in Nederland voorkomende duif en is gemakkelijk te herkennen aan de witte vlek in de hals. In de vlucht zijn de witte strepen op de vleugels duidelijke zichtbaar. De houtduif is een zware vogel, maar vliegt snel en is ondanks het grote gewicht erg wendbaar. De houtduif zit vaak in struiken of bomen en vliegt gewoonlijk met veel lawaai en klapperende vleugels op, wat vaak ten koste gaat van takken en bladeren.

Deze houtduif was voor mij een welkome gast in mijn achtertuin. Op het moment dat ik een roodborstje wilde fotograferen landde deze duif op de schutting. Houtduiven zag ik wel in een nabij gelegen bosje, maar als ik in de beurt kom waren ze alweer verdwenen. 



Schuw keek dit diertje om zich heen en snoepte even van de vruchten van de Hedera
 
De houtduif is in Nederland een zeer algemene broedvogel en bouwt een groot, slordig nest van kleine takjes. In de winter wordt de Nederlandse populatie aangevuld met vogels uit Noord- en Oost-Europa, die vaak in grote groepen naar het overwinteringsgebied trekken.




Bedankt voor alle leuke reacties op mijn vorig bericht:
"De merel (Turdus merula)"